Komentarze: 1
Lato... boję się.. cieszę i smucę... jest fajnie.... siedzę i mogę myśleć o tym co jeszcze muszę zrobić, mogę leżeć i patrzeć w niebo, widzę zielony punkt na horyzoncie moich myśli i urojeń, marzenia , które chcę spełnić, pewnie to i tak nie w te wakacje, ale może już niedługo, po to żyję, by marzyć o życiu i żyć marząc. Wiem, że będzie dobrze, wiem kto stworzył ten świat, wiem, kim On jest. I to jest piękne. Mogę chcieć choć nie zawsze będzie mi dane, ale ja chcę i to doceniam. Będę żyć. Dla kogoś. Będę żyć, bo wy ze mną jesteście. I ja wiem, co jest ważne. Jak zwykle nie umiem się zdecydować i pewnie nigdy się nie nauczę, ale to też jest piękne. Uczyć się na błędach, by rozwijać się w coraz szybszym tempie. One narzekają, a ja wtedy staram się sobie uświadomić co posiadam. Co jest ze mną, bo posiadać to mieć, a mieć jest egoistyczne. Cieszę się, że w dziwnym świecie czasem też jest czas na beztroskę, piszę to w środku sesji, zdaję się być dzieckiem w piaskownicy, ale bardzo mi dobrze, po prostu dobrze, że znam coraz więcej ludzi i mogę się od nich uczyć. Śmiać się z kłaczka. Dlatego dziękuję za możliwości. Skorzystam. Kiedyś na pewno.