in-defence

Ten blog nie pasuje już do mnie... jest jakiś.... inny... obojętny... nie czuję już go... czekałam na wstrząs... i proszę bardzo... choć na razie nie daje widocznych rezultatów....jednak.. ja ... mam nadzieję... to prawda.... znowu będziesz się bronił .. ale ja coraz bardziej nie umiem... poddaję się innym emocjom.... i czuję się coraz bardziej winna... winna twojego stanu... nie umiem sobie ciebie wyobrazić.... mnie w tej chwili.... oboje wiemy.. ale jednak.... wymyka się spod kontroli.... sprzeczne emocje we mnie i nikt nie ma nawet o tym pojęcia... twoje słowa jeszcze bardziej bolą, ale... ja nigdy nie chciałam, żeby tak było... nie tak miało być !!!!! a wszystko.... tak się poplątało...

Chmury.. czarne chmury wiszące nade mną! On jest tu! Otwarta książka, dwie części, jedna już po-znajoma, druga jeszcze nie- nieznany świat- jak życie-stos zapisanych stron,drobne literówki, czasem strony wyrwane, pomieszane, nie trzymajace się sensu, i jeszcze - piosenka, która jest mną, jest moją egzystencją, dźwiek, głos, ja w nim, ja obok, ja z nim i ja w środku, daje nadzieję i równocześnie jej pozbawia! Łagodna i ostra... smutna i... jest wszystkim! Czekam na jakiś wstrząs, piorun, cokolwiek, to drastyczne, ale chyba najlepsze dla mnie,coś musi się wydarzyć!! A tak nawiasem mówiąc to ciekawe jaką by miała minę jakbym powiedziała wtedy, że jestem w ciąży...

Usiadła... przybrała odpowiedni ton... sama się o to prosiła... wykrzyczała wszystko co tak długo leżało jej na sercu... mąciło duszę.... chciała je uratować... ale.. nie wiedziała,że już za późno... że już nic nie jest w stanie tego zmienić.. wykrzyczała .. z nadzieją, że to pomoże.. ale.. kolejny raz się pomyliła....wywołała tylko śmiech... i bezczelność.... rozkurwioną bezczelność... której nikt nie mógł jej pozazdrościć... nikt...ona sama nie dowierzała.... to jeszcze bardziej ją rozsierdziło... chciała uderzyć..wiedziała jednak, że nie może... rozsypała tylko rodzynki... pozmywała.. nienawiścią epatując... tworząc nienaturalny hałas... a potem... przysiadła się do m jak miłość... jak to miło oglądać cudze tragedie....

Nie lubisz... mały chłopczyk... nie lubisz byc głodny... nie lubisz tych słów... beznadzieja... wiocha nawet.... ale jednak... brak czasu.... nie lubisz... co robisz? to i tak nie ma znaczenia co ja robię... strach.,czym jest ??? nie zrobiliśmy... bo ty nie mogłaś... a ty..... to ja uważam,że to problem... jak zawsze... absurd.... zlepek tysięcy niezawionionych myśli... słów miliony przelatujących nad ziemia... by się opamiętali.... ale oni nie.... nie są zbyt godni by żyć... by  żyć jak trzeba... niespodzianka,która nie jest niespodzianką... słuchawki .....złe wspomnienia.... wina.... tragiczna.... w skutkach.....nie, nie wino! WINA.... wina... tak mała .... ktora przecina do głębi... jest już.... od zawsze... do zawsze........i próba... znam cię.. znam.... dogłębnie.. od zewnątrz...  od wewnątrz.....udało się tym razem.. ale już jutro....mały chłopczyk w wielkim sklepie... rozgląda sie wokół półek..... a tam... wysoko... za wysoko....ale on wie jak działać.... nauczyła go....

Chwilowy zastój, chcę pisać, ale nie umiem, nie to żeby nic się nie działo, przecież zawsze jest o czym pisać, staram się coś wymyślić,ale chyba chcę zadowolić wszystkich a tak się przecież nie da, chcę sprostać wymaganiom,  boję się, żeby nie popełniać tych samych błędów  i jesli o to chodzi to już mi się prawie udaje. Nie ma tu ani jednego wielokropka, zauważyliście ???Więc kontunuując moja wypowiedź: to będzie zwykła normalna notka jakich wiele, nic nie będzie na pokaz! Dziekuję tylko ludziom z którymi rozmawiałam w ciągu ostatnich kilku dni, naprawdę, te rozmowy dały mi dużo do myślenia- jedne ucieszyły, inne zmartwiły, ale to jednak nadal jestem ja, to ode mnie teraz wszystko zależy! cała ja - hmmmmmmmmmmm