# 105

...A ja, gdy czytam, co piszesz, czuję jakby ktoś przypiął mi skrzydła... I lecę, lecę... Pisz, bo to jest piękne, a jednocześnie tak prawdziwe... ale gdy to co było prawdziwe stanie się nierealne, wtedy nie będzie już nas... wtedy to my będziemy lecieć ponad światem, ponad każdym spadającym liściem z obłoków, zanurzonym po brzegi w źródlanej wodzie marzeń i uczuć.. to my będziemy życ tym czym chcemy... sobą nawzajem, poduszką, na której odciśnięta jest Twoja głowa, kocem ,którym niedawno mnie przykrywałeś, pocałunkiem z samego rana i życiem na jakie nie zasłużyliśmy... a białość nieba w tę noc pozostanie taka sama...